Sevgili Kritik Kolektif, Zeynep Taç

Sevgili Kritik Kolektif

Her şey ekimin ilk haftası başladı benim için. Senelerdir istediğim patchwork atölyesine nihayet başlamıştım. Ben başlangıç seviyesi diğer arkadaşlarım kıdemli öğrenciydi. Yanımda kim mi oturuyordu? 3-B den Handan Salta. Sohbet ilerledikçe bu çalışmadan bahsetti, ekim ortası başlayıp kasım sonu bitecek olan. Program dahilinde hep beraber oyunlara gideceğiz, sonrasında hakkında konuşup eleştiri yazısı yazacağız dedi ya da ben öyle anladım. Güzelmiş dedim içimden. Herhalde bize teknik öğretecekler, sonra da uygulamalı yazım isteyecekler. İlginç olabilir diye düşündüm. Heveskar izleyici tanımlamasına da bayılmıştım bu arada. Hevesin eşlikçisidir merak ve öğrenme gayreti zira. Katılım isteğim olumlu karşılanınca da çalışkan öğrenci moduna giriverdim hemen.

Hep beraber gittiğimiz ilk oyuna gelememe sebebim olan kaza çok etkiledi beni aslında. Sonraki her oyuna giderken de yüreğimin bir yeri acıdı hep maalesef. Sizlerle ilk görüşmemiz de ekrandan oldu ; ‘’Nihayet Makamı’’ sohbet gecesinde. Kendimi biraz yarım kalmış hissetmiştim o gece. Oysa haftalar sonra Eylem’in gelemediği bir oyun hakkında(uyandığımda sesim yoktu) bizim konuştuklarımızdan yola çıkarak sorduğu sorular, getirdiği bakış açısı beni en etkileyen yerlerden biriydi. Sonrasında arkadaşlarımın nihayet makamı oyunuyla ilgili yazdıkları tüm yazıları ve toplantı notlarını tekrar okudum. Sanki perde benim için açıldı o zaman… Benim yerime onlar gördü, yazdı; ben hayal ettim.

Ben bireysel bir  çalışma disiplininden geldiğim için kolektif çalışma yabancısı olduğum bir konu. Bir buluşmamızda herkesin ucundan tuttuğu parçası olduğu bir yazı ifadesi kullanılmıştı mesela. Nasıl bir anlam bütünlüğü olabilir ki şeklinde düşündüğümü hatırlıyorum. Oluyormuş hem de enfes oluyormuş. Bakınız: Mücbir Sebep yazıları. 

Hoş benim teorik bilgiye muhtaç hazır bulunuşluk halim bırakmadı peşimi. Her oyun öncesi ve sonrası okuyabildiğim kadar kaynak  da okudum. Drive okuma önerileri bölümüne birkaç dosya ekledim. Beni hatırlayın diye. Merak etmeyin hepsini eklemeyeceğim. Bu Zeynep’in gelişim güncesi gibi oldu ama duygularımı sereyim ki önünüze benim için ne ifade ettiğinizi 

anlayın istedim dostlar. Heveskar izleyici grubunun bendeki görseli Moda çay bahçesinde birbirinin gözlerinin içine bakıp gülüşen maskesiz yüzler (hem gerçek hem mecazi ) hissiyati ise tam anlamıyla ayaklarımın yerden kesilmesi. Seyrettiğimle yarenlik etmeyi deneyimledim ben; bir süre yol arkadaşlığı yapmayı belki. Hepinizin kabarık renkli eteklerine tutundum ben , uçurdunuz beni. Bunu yapmama izin verdiğiniz için hepinize teker teker teşekkür ederim

Şikayetim de var tabi, kimse bana eleştiri yazısının teorik bilgisini vermedi, ağız tadıyla eleştiri yazısı yazamadım. Bir dahaki sefere diyerek evrene mesajımı gönderiyorum.

Hepinizi kocaman öpüyorum. Artık sabırsızlıkla beklediğimiz yeni yılın hepimize çok mutlu ve keyifli günler getirmesini diliyorum. 

 

Zeynep Taç