1972’de Tekirdağ Çorlu’da doğdum. Üniversite’ye gelmek İstanbul’a kavuşmak demekti; 1989’da İstanbul İktisat’a başladım. Aynı yıl İktisat amfi 1’de Cenk’le tanıştım. Önce âşık, sonra sevgili, sonra dost, yoldaş, bazen de sığınak olduk birbirimize. Şimdiyi yaşamaya söz verdik en başında ve şimdiye kadar geldik.

Üniversite’den sonra İstanbul’da kalmak istedim ve okuduğum bölümden yola çıkarak bir program yazılım evinde sistem analisti olarak çalışmaya başladım. 13 yıl kafi geldi ve 35 yaşımda başka bir hayalin peşine takıldım. Çingenelerle ilgili araştırma yapmak istiyordum; önce yeniden okullu oldum sonra sahada çalışmaya başladım, 2012’den beridir de SAM Araştırma’da çalışıyorum.  Emekli olmadan önce Çingeneler hakkında araştırma yapacağım.

Heveskârlar’a çağrı metnini Cenk gösterdi bana. Tiyatro izlemeyi çok seven ama ötesiyle pek de alakası olmayan bir heveskârdım. Oyunları beraberce izleme, üzerine konuşma ve yazma ihtimali çok heyecanlandırdı beni. Yine de çok daha azını bekleyerek geldim.

Sürpriz yumurta gibi bir şey oldu burası. İlk oyun paketin kapağını açtı ve çok renkli birçok kadına rastladım orada. Alıştığımız eleştiri yazılarını yazmayı deneyeceğimizi düşünürken, öyküler, hikayeler, oyunlardan yola çıkıp çok farklı hayatlara giden sohbetler, oyunculara pandemi günlerinde can veren toplantılar yaşadık. İki aylık bir proje demişti Eylem, o da biliyor bitmediğini, bitmeyecek de…